Ένα πρωινό δέχτηκα ένα email από κάποιον φίλο, χαμένο στο πουθενά που έπαιζε πόκερ με τα θέλω του κ έτσι παραθέτω αυτούσιο το κείμενο.. Ο Κώστας τόλμησε να κοιτάξει κατάματα τις πληγές του.
Ξυπνάω να πάω για δουλειά κ δεν ξέρω μέσα μου τι γίνεται. Τι να είναι αυτό άραγε; Έρωτας ή μίσος; Αυτό το βάρος που μου δημιούργησες εσύ.. Σε βλέπω να περνάς από μπροστά μου και με προσπερνάς σαν να μην είμαι εκεί. Σαν να μην έζησες τίποτε μαζί μου, σαν ένα μεγάλο τίποτα.
Ανάβω τσιγάρο και σκέφτομαι. Ναι, σκέφτομαι εσένα. Αυτό το χαμόγελο που έχει καρφιτσωθεί μέσα στο μυαλό μου. Είναι πολλές οι ώρες που αναρωτιέμαι. Ανάβω και άλλο τσιγάρο. Το καπνίζω με μίσος. Με τόσο μίσος που δεν θα καταλάβει κανείς. Το πόκερ των εσωτερικών ερωτήσεων ξεκινά πάλι. Δεν σε άγγιξα καθόλου; Κάνω βόλτες μέσα στο σπίτι κ σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι αν αυτά που σου έμαθα, έπιασαν τόπο. Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
Σιωπή. Ξαφνικά οι σκέψεις ξανάρχονται. Όλες οι σκέψεις που κάναμε μαζί. Ζήσαμε σε ένα σώμα μαζί. Δεν αντέχω άλλο. Βγαίνω . Πάω στο πουθενά να πάρω λίγο αέρα. Χρειάζομαι μια ανάσα για να σκεφτώ. Σε βλέπω ανάμεσα σε σκυλιά, έτοιμα να σε φάνε. Τελικά δεν έμαθες και πολλά από μένα, μετά από τόσες ατελείωτες κουβέντες που κάναμε.
Δεν μπορώ. Δεν μπορώ να σε βλέπω με αυτό το κοπάδι με τα σκυλιά. Μήπως είναι ώρα να δράσω; Να κάνω μια προσπάθεια να σε βγάλω από εκεί που είσαι; Με κοιτάς και παγώνω. Παγώνουν όλα γύρω μου. Παίρνω θάρρος αρκετό. Ετοιμάζομαι και ορμάω. Ορμάω σε μια μάχη, σε ένα πόλεμο για να σε βγάλω από εκεί. Φορούσα την πανοπλία και κρατούσα το σπαθί μου. Ήμουν έτοιμος να μπω στην μάχη. Είμαι σίγουρος πως θα βγω νικητής, χάρις σε σένα.. Ξυπνάω και πέφτω στην πραγματικότητα. Είσαι εκεί και γελάς, περικυκλωμένη από το κοπάδι.
Κάθομαι σε μια γωνιά. Περνάει κόσμος γύρω μου, μα δεν δίνω σημασία. Κάνω ένα τελευταίο δηλητηριασμένο τσιγάρο και σκέφτομαι. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Στέκομαι πια εκεί. Είμαστε όλοι εκεί. Εσύ, εγώ και το κοπάδι. Φεύγω. Εξαφανίζομαι. Σου αξίζει να σε φάνε.
Ξυπνάω να πάω για δουλειά κ δεν ξέρω μέσα μου τι γίνεται. Τι να είναι αυτό άραγε; Έρωτας ή μίσος; Αυτό το βάρος που μου δημιούργησες εσύ.. Σε βλέπω να περνάς από μπροστά μου και με προσπερνάς σαν να μην είμαι εκεί. Σαν να μην έζησες τίποτε μαζί μου, σαν ένα μεγάλο τίποτα.
Ανάβω τσιγάρο και σκέφτομαι. Ναι, σκέφτομαι εσένα. Αυτό το χαμόγελο που έχει καρφιτσωθεί μέσα στο μυαλό μου. Είναι πολλές οι ώρες που αναρωτιέμαι. Ανάβω και άλλο τσιγάρο. Το καπνίζω με μίσος. Με τόσο μίσος που δεν θα καταλάβει κανείς. Το πόκερ των εσωτερικών ερωτήσεων ξεκινά πάλι. Δεν σε άγγιξα καθόλου; Κάνω βόλτες μέσα στο σπίτι κ σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι αν αυτά που σου έμαθα, έπιασαν τόπο. Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
Σιωπή. Ξαφνικά οι σκέψεις ξανάρχονται. Όλες οι σκέψεις που κάναμε μαζί. Ζήσαμε σε ένα σώμα μαζί. Δεν αντέχω άλλο. Βγαίνω . Πάω στο πουθενά να πάρω λίγο αέρα. Χρειάζομαι μια ανάσα για να σκεφτώ. Σε βλέπω ανάμεσα σε σκυλιά, έτοιμα να σε φάνε. Τελικά δεν έμαθες και πολλά από μένα, μετά από τόσες ατελείωτες κουβέντες που κάναμε.
Δεν μπορώ. Δεν μπορώ να σε βλέπω με αυτό το κοπάδι με τα σκυλιά. Μήπως είναι ώρα να δράσω; Να κάνω μια προσπάθεια να σε βγάλω από εκεί που είσαι; Με κοιτάς και παγώνω. Παγώνουν όλα γύρω μου. Παίρνω θάρρος αρκετό. Ετοιμάζομαι και ορμάω. Ορμάω σε μια μάχη, σε ένα πόλεμο για να σε βγάλω από εκεί. Φορούσα την πανοπλία και κρατούσα το σπαθί μου. Ήμουν έτοιμος να μπω στην μάχη. Είμαι σίγουρος πως θα βγω νικητής, χάρις σε σένα.. Ξυπνάω και πέφτω στην πραγματικότητα. Είσαι εκεί και γελάς, περικυκλωμένη από το κοπάδι.
Κάθομαι σε μια γωνιά. Περνάει κόσμος γύρω μου, μα δεν δίνω σημασία. Κάνω ένα τελευταίο δηλητηριασμένο τσιγάρο και σκέφτομαι. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Στέκομαι πια εκεί. Είμαστε όλοι εκεί. Εσύ, εγώ και το κοπάδι. Φεύγω. Εξαφανίζομαι. Σου αξίζει να σε φάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου