Η ηχώ της θάλασσας, νομίζω πως έχει παγιδευτεί για πάντα μέσα μου. Δεν την ακούει κανείς άλλος, παρά μόνο εγώ. Όσες φορές και αν ρώτησα τους άλλους αν την ακούν, αν τους καλεί, όλοι μου απαντούν μονολεκτικά αρνητικά. Δεν μπορεί.. Ίσως και να είναι αποτέλεσμα εκείνου του εφιάλτη. Κάποιες φορές, όσα ζούμε δεν τα ζήσαμε ποτέ και άλλα που δεν συνέβησαν ποτέ γυρνούν συνεχώς μέσα στο μυαλό μας. Εικόνες ενός φίλμ, που δεν τραβήχτηκε ποτέ.
Οι φορές που πρέπει να επιλέξουμε μια από τις δύο καταστάσεις εγώ την λέω ρώσικη ρουλέτα με 2 σφαίρες. Τι επιλέγεις; Την ουσία ή την αλήθεια; Και τα δύο θα σε βρουν με σφοδρότητα αφού το όπλο που επέλεξες πάντα ρίχνει δύο βολές. Πόσες θαλάμες μπορείς να αντέξεις άραγε; Μια στιγμή, δύο κενά. Κανένα κενό, δύο οι στιγμές. Ξέρω.. Θα μου πεις πως παίζω με το μυαλό σου, μα δεν είναι έτσι. Σου δίνω εικόνα μέσα από τα μάτια μου, για να μου επιστρέψεις την απάντηση.
Την ώρα που ξεπρόβαλλες απο το νερό και σε αντίκρισα για πρώτη φορά κατάλαβα τη διαφορετικότητα σου. Ένα πλάσμα για να δέχεται την αγάπη και τον Πόθο. Αφού τα εισπράξεις, τα κρύβεις στο σκοτεινό σου βυθό. Τόσο χαμηλά και βαθιά, που κανείς δεν τόλμησε να ψάξει ποτέ. Με παγίδευσαν τα μάτια σου και με έχρισαν στην στιγμή, εξερευνητή των μυστικών και κλειδοκράτορα των ενοχών σου. Φύλακας της λάμψης, απο το κοραλλένιο φως, που κρύβεις μέσα στα μάτια σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου