Κόκκινα Όνειρα - Η Μάχη

15/11/13




Κόκκινα όνειρα  - Η μάχη

       


       Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν η κούραση με κατέβαλε. Ακούμπησα στο μαρμάρινο παγκάκι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου .. Η κατάρρευση ήταν θέμα λίγων λεπτών. Με έπεισες να βάλω το σπαθί στη θήκη και να κατεβάσω την πανοπλία μου από το στήθος..Όλη μου η προστασία , η ασπίδα , έπεσαν με κρότο στο έδαφος όταν μου είπες το όνομα σου..
          Δόθηκα , αφιερώθηκα, αφοσιώθηκα ..Όλα ήσουν εσύ..και εγώ ένας δορυφόρος που γύριζε σαν τρελός, σε έξαλλη ταχύτητα , ότι πιο όμορφο , αγνό  και ατημέλητο έβγαινε από μέσα μου. Το φυσιολογικό θεωρούσα ..τίποτε δεν είχε όρια , τίποτε ..κολυμπούσα ανάμεσα στα αστέρια για να σου μαζέψω μια χούφτα και να τα αφήσω στο μαξιλάρι σου. Δεν είχα ύλη , δεν είχα όρους , είχα αγάπη .. κι όλα χάθηκαν σε μια νύχτα σου με τον ........
           Τα μάτια μου γέμισαν ξανά δάκρυα ... Οργή...Οργή θανάτου με διαπέρασε λες και μισούσα οτιδήποτε ζωντανό. Μια μανία καταστροφής ,  μια φωτιά που η οσμή της μύριζε θάνατο και μοιρολόγια . Κλείνοντας τα μάτια , με είδα πεσμένο στο Βυζάντιο , τσακισμένο έξω από την πόλη . Αργά , φόρεσα την πανοπλία , έδεσα τις μπότες μου όσο πιο σχολαστικά μπορούσα , ένιωθα τα μάτια μου να καίνε . Η οργή και ο θυμός με έκαναν να ασφυκτιώ για θάνατο . Σφήνωσα την περικεφαλαία και τα μάτια μου έλαμπαν , διψασμένα για αίμα  .
Όρμησα στο πλήθος σαν δαίμονας . Σαν άγγελος της βίας . Σαν το κακό που μύριζε μοιρολόι. Πόνος, σάρκες κ αίμα ένα κουβάρι. Στα μάτια τους έβλεπα εσένα κ εκείνον.  Το όνομα σου πια είχε θαφτεί στο νεκροταφείο της ψυχής μου. Ορμούσα με κραυγές . Σαν κοράκι διψασμένο για αίμα ..Αίμα ...Σαν τα κόκκινα όνειρα που έκανα κάθε ξημέρωμα.
            Κάθε ζευγάρι μάτια που με κοίταζαν τους έδινα την λύτρωση που γύρευα. Ο πόνος πια είχε γίνει το δέρμα μου. Ήθελα να σε θάψω μέσα μου βαθιά μα η ψυχή μου σε ξερνούσε και τα μάτια μου ούρλιαζαν από κόκκινα δάκρυα..
    Η μάχη τελείωσε και ήμουν ακόμη όρθιος. Δεν μου έφτανε τίποτε πια. Περπατούσα ανάμεσα σε ερείπια με κατακερματισμένα σώματα. Ας φύσαγε μια πνοή μαγική ..δεν θα φυσήξει;
Έλειπες...και ο πόνος πια με είχε κάνει δούλο του , υπηρέτη του κακού , αφέντη του αίματος.