13/11/2013
Κόκκινα όνειρα. Σαν τη μπλούζα της που ξεχώριζε στην αποβάθρα πριν σχεδόν 23 χρόνια. Τα μάτια σου, έπαιρναν το κόκκινο κ το μετέτρεπαν σε αίμα. Αν έφευγες 2 λεπτά νωρίτερα, οι φλέβες μου θα ήταν άδειες. Άδειες από 'σενα, άδειες απ΄τα πάντα. Δεν θα φύγει αυτό το τραίνο; δεν θα ξημερώσει; έλειπες και τίποτα από τα δυο δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Ο Ήλιος. 'Ενα δαχτυλίδι φωτός , άρχισε να σαρώνει τη σκοτεινιά και τις ρίζες των δακρύων. Οι κένταυροι ποδοπατούσαν τις γόπες των τσιγάρων σου.Μύριζαν την αναπνοή σου. Σαν αγέρας που χάθηκε παλιά και ξεχάστηκε από συνήθεια. Όλα είναι μια συνήθεια. Όλα. Σχεδόν όλα..εκτός από τα κόκκινα όνειρα.
Ήσουν εσύ , εγώ και τα αστέρια.Νύχτωσε νωρίς πάλι. Μάτια..καθρέφτης αστεριών.Μάτια..εικόνα ονείρου και στιγμών.Μάτια..ας μην τελείωνε ποτέ εκείνο το τσιγάρο.Η παλιά Καισαριανή δίπλα στα χαμόσπιτα.Πλάι στη μπουγάδα των προσφύγων.Κάτω από ρυθμούς και ιστορίες , παραμύθια πόνου και ελπίδας.Δέν μπορεί, η δικιά μας ιστορία θα έχει καλό τέλος.Ας κόψει ο αγέρας.Ας μην ξημερώσει ποτέ.Έλειπες.Κι ήταν αδύνατο να συμβεί τίποτα από τα δυο.
Εσύ ήσουν ο αγέρας και εγώ ήμουν η φωτιά.Με πότιζες , με όπλιζες , μου έδινες δύναμη να πνίξω τα πάντα γύρω μου. Μανιασμένος , δυνατός, αγέρωχος , σε κοίταζα να φεύγεις..
Κόκκινα Όνειρα - Η αποβάθρα
Κόκκινα όνειρα. Σαν τη μπλούζα της που ξεχώριζε στην αποβάθρα πριν σχεδόν 23 χρόνια. Τα μάτια σου, έπαιρναν το κόκκινο κ το μετέτρεπαν σε αίμα. Αν έφευγες 2 λεπτά νωρίτερα, οι φλέβες μου θα ήταν άδειες. Άδειες από 'σενα, άδειες απ΄τα πάντα. Δεν θα φύγει αυτό το τραίνο; δεν θα ξημερώσει; έλειπες και τίποτα από τα δυο δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Ο Ήλιος. 'Ενα δαχτυλίδι φωτός , άρχισε να σαρώνει τη σκοτεινιά και τις ρίζες των δακρύων. Οι κένταυροι ποδοπατούσαν τις γόπες των τσιγάρων σου.Μύριζαν την αναπνοή σου. Σαν αγέρας που χάθηκε παλιά και ξεχάστηκε από συνήθεια. Όλα είναι μια συνήθεια. Όλα. Σχεδόν όλα..εκτός από τα κόκκινα όνειρα.
Ήσουν εσύ , εγώ και τα αστέρια.Νύχτωσε νωρίς πάλι. Μάτια..καθρέφτης αστεριών.Μάτια..εικόνα ονείρου και στιγμών.Μάτια..ας μην τελείωνε ποτέ εκείνο το τσιγάρο.Η παλιά Καισαριανή δίπλα στα χαμόσπιτα.Πλάι στη μπουγάδα των προσφύγων.Κάτω από ρυθμούς και ιστορίες , παραμύθια πόνου και ελπίδας.Δέν μπορεί, η δικιά μας ιστορία θα έχει καλό τέλος.Ας κόψει ο αγέρας.Ας μην ξημερώσει ποτέ.Έλειπες.Κι ήταν αδύνατο να συμβεί τίποτα από τα δυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου