Οι Δρόμοι Των Σκιών

  

  Ύστερα ήρθαν οι ώρες. Ποιες..; θα αναρωτηθείς σίγουρα. Εκείνες οι ώρες που δεν κοιτάς ποτέ τον καθρέφτη. Εκείνες, που μετράς τον χρόνο από την απόσταση που καλύπτει η σκιά του καναπέ, πάνω στον φωτισμένο τοίχο, από τη λάμπα του δρόμου. Όλα εκεί δημιουργούνται και μετά τα μεταφέρουμε μέσα. Όλα εκεί δημιουργούνται, στους δρόμους των σκιών. Ένα μυστικό της νύχτας, που θα μοιραστώ απόψε μαζί σου.. 
     Μην με ρωτήσεις που θα τους βρεις. Θα σε βρουν σίγουρα εκείνοι. Περιφερόμενα κομμάτια γης, που καταλαμβάνουν στιγμές και αφομοιώνουν το εξωτερικό περιβάλλον.  Νησίδες, κενά, πλακόστρωτα καλντερίμια με ξύλινα παράθυρα. Πάντα δεξιά τους θα μπορείς να δεις το φεγγάρι. Ένα νωθρό, κίτρινο μεγάλο τηγάνι, που επιτηρεί με σχολαστική εμμονή την διαδικασία, πάνω από τη θάλασσα. Θα μπορείς να δεις την ψιλή άμμο και να ακούσεις φωνές παιδιών από τη θάλασσα. Όσο και αν κοιτάξεις όμως, δεν θα δεις κανέναν.
     Είμαι σίγουρος πως θα ξανακοιτάξεις.. Θα κάνεις ένα βήμα και απλά θα ακούσεις τις ίδιες ηχητικές παραστάσεις. Λένε κάποιοι που προχώρησαν πιο πέρα, πως νομίζουν πως χάθηκαν. Νομίζουν, γιατί ο χρόνος, έσπασε το μηχανισμό του ρολογιού και τον χάρισε στα πουλιά της νύχτας. Λένε πως το φεγγάρι, εγκλώβισε τις ψυχές τους στον πετρόκτιστο δρόμο. Σαν τα μικρά μάρμαρα στο αρχαίο Θέατρο του Άστρους. Λευκά από έξω και σκοτεινά από μέσα. Σαν αρμοί, που κουράστηκαν να στηρίζουν, ο ένας τον άλλο και ασφυκτιούν κάτω από το νωθρό, φως του φεγγαριού. Κάθε βράδυ, περιμένουν να ανάψει ο Φάρος και έτσι οι φύλακες, να κοιμηθούν. 
    Θα έτρεχαν μακριά. Θα έτρεχαν μέχρι εκεί που τα πνευμόνια τους θα ικέτευαν για λίγο ακόμη αέρα. Ίσως και μέχρι κάποιον άλλο,μακρινό πλανήτη. Μην με ξαναρώτησεις λοιπόν, πως θα βρεις τους δρόμους των Σκιών. Μπορώ να σου πω μονάχα, πως θα τους αποφύγεις. Βάλε βαθιά το κλειδί της ψυχής σου και άσε τη να πετάξει. Άσε τη να αισθανθεί, να νιώσει τη δροσιά της νύχτας. Να μυρίσει τα νυχτολούλουδα και να ακούσει το κύμα. Αν δεις μπροστά σου ξύλινο καλντερίμι που οδηγεί στον μώλο, απλά κλείσε τα μάτια και η ψυχή, θα σε πάρει από το χέρι  θα σε βγάλει στη θάλασσα. Η απόδραση, έχει ήδη ξεκινήσει... 
    Η λύση είναι το όνειρο.. Εκεί που δεν θα χρωστάς τίποτε σε κανέναν. Εκεί που όσα λαχταράς, θα έρθουν, γιατί απλά τα περιμένεις όσο τα αστέρια, την  αυγή...