Κάθε τι που γίνεται, δεν έχει απολύτως καμία αξία από την στιγμή που χάθηκε στο παρελθόν. Είναι μια στιγμή φορτισμένου χρόνου, που κουβάλησε τις μνημονικές, στοργικές του εντάσεις και τις ξέρασε στα δύσκολα βράδια, που το υποσυνείδητο, χαράσει πορεία μεταξύ πυρετού και μοναξιάς. Όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, είναι σχεδόν νεκρά. Έτοιμα να περάσουν στην σφαίρα της μνήμης. Το σχεδόν, σκιαγραφά κάποιες μοναδικές εξαιρέσεις. Συμβάντα που λαμβάνουν χώρα, με αδυναμία κατάργησης. Με επαναληπτική διάθεση. Σαν εκκρεμές, με δύο τεράστιες μπάλες να σφυροκοπούν αυτά τα νεκρά απογεύματα σου.
Η καθημερινή αλληλουχία των πράξεων, σίγουρα στηρίζονται από έναν απόκοσμο Θεό της Τύχης. Έναν απίθανο τύπο, που γελά βλέποντας μας , να πετυχαίνουμε τόσα πολλά στον επαγγελματικό στίβο και να αποτυγχάνουμε τόσο οικτρά, στον αισθηματικό. Ένας μοναδικός συνδυασμός τεχνοκρατικού επαγγελματισμού με έναν σαδιστικά συναισθηματικό ερασιτεχνισμό. Μια παρτίδα πόκερ που πάντα θα σου βγάλει την κέντα του άσσου, την στιγμή που δεν θα έχει απολύτως καμία σημασία για σένα. Την στιγμή που θα έχεις συγκεντρωθεί απόλυτα, απλά θα βιώνεις μια μεγαλοπρεπή ήττα, σαν να χαζεύεις ένα ολοκαίνουργιο αεροσκάφος να τροχοδρομεί όλο δύναμη στον αεροδιάδρομο και να καταλήγει στην τάφρο συγκράτησης.
Όλα όσα σου έχουν συμβεί, τα κουβαλάς μέσα σου. Αυτό είσαι. Ένα μνημονικό όχημα. Μια μηχανή επεξεργασίας του χθες. Καταχωρείς και προχωράς. Λειτουργείς με καινούργια δεδομένα από τον κάθε νέο άνθρωπο με τον οποίο συναναστρέφεσαι. Μα κάτι δεν κάνεις σωστά. Αντί να διαπραγματεύεσαι με τα καινούργια δεδομένα, αφήνεις τα παλιά να σου ορίζουν την συμπεριφορά. Κουβαλάς πράγματα δηλαδή, που τα ξερνάς επάνω σε άλλους. Ένας κανονικός δεσμώτης του χθες είσαι. Όλοι μας είμαστε. Περιφερόμενα προβληματικά όντα που πληγώνουμε, γιατί κάποιος άλλος μας πλήγωσε. Ξέρω.. θα μου πεις πως εσύ δεν ανήκει σ 'αυτούς. Απλά είσαι άλλος ένας δύσκολος άνθρωπος, που δεν χειραγωγείται. Καληνύχτα δεσμώτες. Κοιμού εν ειρήνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου