Όλα ξεκίνησαν σε ένα ρινγκ. Μεταξύ ιδρώτα και ενός λυσσασμένου πλήθους. Φωνές. Σπασμένα γόνατα, πειραγμένα γάντια, φανατισμός. Το κυνήγι της ματαιοδοξίας και η ψυχολογία του μισθοφόρου. Ένα σκυλί με τηλεκοντρόλ. Ματωμένες πετσέτες και ένας κουτσός προπονητής. Χέρια υψωμένα προς τα εμπρός και λυγισμένα ελαφρώς, ίσα να κρύβουν το μάτι που αιμορραγεί. Προδιαγεγραμμένο νοκ άουτ. Αποκλεισμός και θολή όραση. Βήμα αργό. Σαδισμός και φιληδονία. Απαλλοτρίωση του νου. Αναβολικά όνειρα. Ψυχές με επιδέσμους. Αιμοστατικά συναισθήματα. Μια λευκή πετσέτα. Δεν είναι η απουσία που σε πονάει. Είναι η μοναξιά. Εκείνος ο προβολέας που καίει τους ώμους σου καθώς τρεκλίζεις μέσα στο ρινγκ. Κοιτάς τα κορδόνια σου. Έτοιμα να λυθούν. Έχουν πάνω σκόνη και αίμα. Καθώς σηκώνεις το βλέμμα, δέχεσαι το πρώτο συντριπτικό χτύπημα στην μύτη. Το θολό, μετατρέπεται σε σκοτάδι και σε μια γνώριμη ζάλη. Είναι μια παράλληλη γωνιά στο υποσυνείδητο. Εκεί που λουφάζεις, κάθε φορά που φοβάσαι το πλήθος. Βάζεις ένα χαμηλό σκαμπό και κουρνιάζεις στη σιωπή. Είναι κάπως κρύα αλλά έχει ηρεμία. Σταμάτησαν οι θεατές να κραυγάζουν στην αρένα της αγάπης. Δυο επόμενα θύματα θα παλέψουν μέχρι τελικής πτώσεως. Θα σηκώσουν τα γάντια και θα συνθλίψουν κάθε μικρό όνειρο. Ο προπονητής είναι επίτηδες κουτσός. Για να μην βλέπει και να κρατάει μονάχα έναν κίτρινο κουβά. Εκεί που θα αιμορραγήσουν οι στιγμές των μαχητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου